Οι φόβοι.

Δεν ήταν ποτέ δικοί μου.

Ήτανε μια Μικρασία ολόκληρη

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΛΗΜΝΟΥ

Του Ιωάννη Ψάρρα

Ήρθαν πάλι τα πουλιά.

Όχι αυτά τα και Χιτσοκικά αποκαλούμενα.

( Αυτά μας φάγανε τα σκώτια.)

Αλλά τα άλλα, τα δικά μας:

Ο τσαλαπετεινός

Ο κουτσουλίτσ’

Τα βερτσώνια

Το τριποκαρδέλ’

Οι ανεμολάτες

Οι πέρδικες

Τ’αηδονάκια

Οι καρδερίνες

Η τσουρλίδα

Ο κότσυφας

Τα ορτύκια

Οι γαίλες ( αι γαίλαι πετούν χαμηλά )

Ήρθαν και οι καρκατσούνες

( έτσι για να μη χαθεί τ’ όνομα )

κι εκείνο τ’ αγριοπερίστερο

που δε σκοτώθηκε τελικά

κάτι ψαρόνια, με πολύ μοντέρνα χορογραφία

η σταχτοσουσουράδα μετά μειδιάματος

δεκαοχτούρες, φίλες παλιές, ανένταχτες

κοριτσιών από το 18 Άνω

κάτι γλαρογέρακες

( ποιητική επιμειξία, ανάμεσα Φακό και Βελανηδά )

μαζί με τα Φλαμίνγκο στη Χορταρόλιμνη

της Νήσου Λήμνου

που βρίσκεται στο τμήμα που βλέπει

προς Ελλήσποντο μεριά.

02 Ιανουαρίου 2019, πρώτο ποίημα στη νέα χρονιά.

Αν αρχίζει έτσι κανείς, μόνο καλά πράγματα μπορει να περιμένει!

ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΤΟΥ Αη ΝΙΚΟΛΑ